"Κυψέλες"-ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΙΣΑΝΟΓΛΟΥ
γράφει η Αγγελική Καραπάνου
Τι είναι η κυψέλη; Μια κοινωνία που τα όντα της ερωτοτροπούν, γεννούν, εργάζονται, παράγουν, παρακμάζουν, πεθαίνουν. "Κυψέλες" τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Αλισάνογλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη. Το βιβλίο περιλαμβάνει πενήντα ποιήματα που κατανέμονται σε τρεις ενότητες: «Ο τελευταίος μου κόσμος», «Τόποι χωρίς αισθήματα», «Μερικοί άγιοι». Η διεισδυτική ματιά του δημιουργού μελετά τα μέλη του ανθρώπινου μελισσιού σε επίπεδο κοινωνικό, πολιτισμικό, ερωτικό.
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟΣ
Αναζητάμε το χθες μας και το σήμερά μας μες στις κυψέλες της κοσμικής ζωής. "Οἱ κυψέλες εἶναι σύγχρονες πόλεις ποὺ χτίσαμε πάνω σὲ ἐρείπια ὅταν ἤμαστε παιδιὰ"...."μέσα στὶς κυψέλες ποὺ ἔφτιαξα~ἤθελα νὰ σοῦ δώσω ἕναν χορὸ~ἤθελα νὰ σοῦ δώσω τὰ χέρια μου~ ἤθελα νὰ σοῦ δώσω τὴ γλώσσα μου".
Ο πολιτισμός αποτυπώνει κι ελέγχει τις διαδρομές του βίου μας... "(πολιτισμὸς εἶναι ἡ ἀπεικόνιση μιᾶς αἰσθητηριακῆς κατάστασης, ὅσο κι ἕνα μέσο ἐλέγχου)".
Ποιος είναι ο κόσμος μου; " ὁ κόσμος μου εἶναι γοργόνα ποὺ μεγαλώνει ἀπὸ κάτι ἀσήμαντο μιὰ νίκη δίχως νὰ πρέπει νὰ νικήσεις – ὁ κόσμος μου".
Πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω μου; "Ο κόσμος διέρχεται μέσα από το έρεβος."ὁ κόσμος πορεύεται μέσ’ ἀπ’ τὸ σκοτάδι σ’ ἕνα διαφορετικὸ κι ἀναπόφευκτο φῶς καμωμένο ἀπὸ δέρμα".
Οι μέλισσες προχωρούν, πετούν, αποχωρίζονται...."θὰ ὑπάρξουν κι ἄλλοι ἀποχωρισμοί, καὶ θά ’ναι πολλοὶ~θὰ γραφτοῦν ἐλεγεῖες γιὰ πόλεις ποὺ χάνονται~ γιὰ ἀνθρώπους ποὺ ἀπόκτησαν φτερὰ ἐντόμων".
ΤΟΠΟΙ ΧΩΡΙΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Οι τόποι φαντάζουν εχθρικοί. "Ο τόπος ἐδῶ εἶναι βάρβαρος. Καὶ ὁ δίπλα. Καὶ ὁ παρακείμενος.~Ἔτσι λοιπὸν πορεύομαι. Συνεχῶς σὲ κίνηση, κυνηγώντας~τὸ σκοτάδι κάθε τόπου."
Να 'ταν η ζωή σου όπως στα όνειρα... "εἶναι ἄνοιξη στὸ ὄνειρό σου καὶ μεθᾶς πίνοντας κρασὶ γιὰ νὰ φέρεις τὴ ζωή σου σὲ μιὰ εὐθεία".
Μακάρι τα σώματα να έρχονταν πιο κοντά. "κι ὅμως, ὅταν ἡ ἀπόσταση μεταξὺ τῶν σωμάτων καταφέρνει~νὰ περιοριστεῖ, ἀποκαλύπτεται μιὰ θάλασσα τόσο ὄμορφη~θαρρεῖς ἡ ἡλικία τοῦ κόσμου ξεκινάει ἀπ’ τὴν ἀρχὴ".
Το μέλλον αβέβαιο. "τὸ αὔριο, γραμμένο μὲ μιὰ ἀνάσα~τὸ δικό μου αὔριο – μορφολογία τῆς κάθε μου νύχτας στὴ Γῆ~φωτίζει ἀχνά, λαμπερά – σχεδὸν μαῦρο, ἔτσι ὅπως διασπᾶται~ἡ ζωή μου".
ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΓΙΟΙ
Και η μέλισσα τριγυρνά στα χνάρια κάποιων αγίων...
[Πρωινὸ μὲ τὸν Βασλὰβ Νιζίνσκι ]
"θέλω οἱ ἄνθρωποι νὰ καταλάβουν ὅτι πρέπει νὰ ἀπαρνηθοῦν ~τὴ συντριβὴ γιατὶ τοὺς μένει λίγος χρόνος γιὰ νὰ ζήσουν"
[᾽Απόγευμα μὲ τὸν Χ. Λ. Μπόρχες ]
"Εἶμαι αὐτὸς ποὺ ξέρει πὼς ἄδικα παλεύει / σὰν κι ἐκεῖνον ποὺ~ μάταια κοιτάζει μέσα ἀπὸ τὸν σπασμένο καθρέφτη".
Ο ποιητής Γιώργος Αλισάνογλου, στην πρωτότυπη ποιητική του εργασία "Κυψέλες" μ' έναν λόγο λυρικό, αλληγορικό, ζωηρό, καταφέρνει ν' αναπαραστήσει την ιεροτελεστία των ανθρώπινων κυψελών, ν' αναδείξει τους άγραφους νόμους λειτουργίας τους. Η πένα του διαπερνά το σκοτάδι και πάλλεται ν' αγγίξει κάθε υποψία αχτίδας φωτός. Θα ευχηθούμε το έργο του να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ και θα γνωρίσουμε ένα ποίημά της ξεχωριστής αυτής δουλειάς!
[ ᾽Αγάπη μετὰ τὰ αἰσθήματα ἐπιστρέφει – I ]
μοῦ ἔγραψες ἕνα μήνυμα πὼς σίγουρα θὰ ἐπέστρεφες στὴν
κυψέλη, ὅμως σὲ ποιὰ κυψέλη δὲν εἶπες Στὴν κυψέλη ποιοῦ
σταθμοῦ, ποιᾶς πόλης, ποιᾶς ἠπείρου; Συνωστίζομαι στὴν
ἀφετηρία τοῦ Gare de Lyon – στὴ γραμμὴ 10 Σὲ θυμᾶμαι
σὰν κομμάτι νύχτας Εἶδα πολλὲς μεταμορφώσεις, πολλοὺς
ἀφανισμοὺς τὴν ὥρα ποὺ σοῦ γράφω αὐτὸ τὸ μήνυμα
ἀναρίθμητα τρένα κινοῦνται πρὸς κάθε πιθανὴ κατεύθυνση,
ραδιοκύματα μέσα ἀπ’ τὸ κεφάλι, κόσμος, ἀδρεναλίνη,
μικρόβια, ἀρρυθμία, ποίημα τῆς Γῆς, πρωινὴ φωτοχυσία
Κάποτε θὰ ἔρθεις, θὰ συναντηθοῦμε σὲ μιὰ μητρόπολη θὰ
κάνουμε πὼς δὲν γνωρίζει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅμως ἀκόμα κι
ἂν μιλήσουμε, αὐτὴ ἡ ὀμορφιὰ δὲν θὰ μείνει ἐδῶ αἰώνια
Κάποτε, σὲ ἕνα ἄλλο μέρος τῆς Γῆς, ἕνα ζευγάρι θὰ ζήσει
ἀκριβῶς τὴν ἴδια σκηνὴ Ἡ ἄνοιξη θὰ ἔρθει μὲ ὅλα τὰ
βλέμματά της, θὰ ριζώσει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο σὲ ἁπαλὸ σκοτάδι
κι ἐμεῖς κάποιοι ἄλλοι θὰ εἴμαστε, δὲν θὰ εἴμαστε ἐμεῖς θὰ
ξαπλώσουμε κωμικὰ στὴ νεκρὴ λεωφόρο καὶ θὰ κοιτάξουμε
κατάματα τὸν μεσημεριανὸ ἥλιο μέχρι νὰ γίνουμε συνεργοὶ
στὴν τυφλότητά μας
τὰ μπουμπούκια δὲν γνωρίζουν πὼς φυτρώνουν μέσα ἀπ’ τὰ
τσιμέντα, ἀνθίζουν σὲ κάθε δυνατὸ παρόν, κι ἔτσι πάντα θὰ
ἀνθίζουν Κι ἐσὺ θὰ εἶσαι τότε κάποια ποὺ θὰ ἁπλώσει τὸ
λευκό της χέρι νὰ πιάσει τὰ πέταλα πάνω ἀπ’ τὸ κεφάλι –
δέκα χρόνια πρίν, ἢ μιὰ μέρα μετά, ἡ ἴδια ὀμορφιὰ θὰ βρεῖς
τὴ δύναμη νὰ σηκώσεις τὰ βλέφαρα, νὰ δώσεις σχῆμα στὸ
δέκα χρόνια πρίν –μιὰ μέρα μετὰ / ὁ ἄγγελός μας ζωγράφισε
οὐλὲς στὸ χῶμα
θὰ ἤμασταν ἐμεῖς ἂν μετατοπιζόταν λίγο τὸ σῶμα
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιώργος Αλισάνογλου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε κοινωνιολογία. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς σχέσεις και στην Κλινική κοινωνιολογία. Από τον Νοέμβριο του 2005 ίδρυσε και διευθύνει τις εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν στη Θεσσαλονίκη. Έχει δημοσιεύσει εφτά ποιητικές συλλογές. Επίσης, ασχολείται με τη μετάφραση. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ ποίησης, αναγνώσεις κ.τ.λ.
Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο "Κυψέλες" του Γιώργου Αλισάνογλου στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://kichli.com
