Αυτό το τραγούδι που θα σας παρουσιάσω σήμερα, το άκουσα ως στιχούργημα πριν από κάποια χρόνια σ'ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι. Είναι η "Βάτος καιόμενη". Ανατρίχιασα από τον ρεαλισμό και ταυτόχρονα την ευαισθησία με τα οποία ζωγράφιζε ο στιχουργός το θέμα του διαφορετικού, που κάποιες φορές καταλήγει στην περιθωριοποίηση. Ομοφυλοφιλία, πληρωμένος έρωτας και τόσα άλλα σ'ένα κινηματογραφικής ροής ποίημα του εξαιρετικού στιχουργού Απόστολου Στάικου. Ήμουνα από τα πρώτα άτομα που το άκουσαν μ'ένα πιάνο, όταν μελοποιήθηκε υπέροχα από τον συνθέτη Γιώργο Κωνσταντινίδη. Και τώρα επιτέλους το ακούω με την εκφραστικότατη ερμηνεία του Θοδωρή Νικολάου. Κυκλοφορεί τους τελευταίους μήνες στο άλμπουμ "Αόριστος". Θ'ακούσουμε λοιπόν το τραγούδι "Βάτος καιόμενη" και θα ευχηθούμε στη δουλειά να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ!
Βάτος καιόμενη
Στίχοι: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤΑΪΚΟΣ
Μουσική: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Ερμηνεία: ΘΟΔΩΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Την καίει την βάτα είπανε στην μάνα μου για μένα
Κι όταν της είπα γιατί κλαις ,απάντησε κρεμμύδια
Μα όταν έκλαιγα σκυφτός στην άκρη του σχολείου
Λούγκρα, συκιά με φώναζαν και πέταγαν σκουπίδια.
Ανάβεις κόκκινο το φλας και φτάνεις ως εμένα
Ρωτάς να μάθεις πόσο πάει, τριάντα σου απαντάω
Να μη σε δουν ανησυχείς την πόρτα σαν ανοίγεις
Γυμνός, φτηνός με άρπαξες, στα χέρια σου πονάω
ΒΑΤΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΗ στην έρημο,στην μέση της Συγγρού
Μισός γυναίκα, μισός κάτι που δεν μπόρεσα να ζήσω
Κι έχω στο νου μου δυο καρφιά,κουβέντες του γιατρού
Κομμένο φύλο ο ανδρισμός και δεν γυρίζεις πίσω.
Κι εσύ κυρία που κοιτάς, τον άντρα σου γνωρίζω
Μα και τον γιο σου σύντομα σαν σπίρτο θα ανάψω
Κι άμα γεράσω θα μετρώ τους ξένους που 'χω πάρει
Μόνο στον έρωτα χρωστώ φουστάνι να του ράψω.
