Θα σε λέω θάλασσα-ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
γράφει η Αγγελική Καραπάνου
Αυτές τις μέρες είχα την εμπειρία να διαβάσω ένα βιβλίο μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας https://rbooks.gr . Πρόκειται για μια ξεχωριστή εκδοτική προσπάθεια, η οποία δίνει την ευκαιρία στους δημιουργούς να κυκλοφορούν δωρεάν τα έργα τους και στους αναγνώστες να τα αγοράζουν σε πολύ χαμηλές τιμές. Ήρθα σ’επαφή με την ποιητική συλλογή του Απόστολου Παπαδημητρίου «Θα σε λέω θάλασσα».
Όταν πρωτοείδα τον τίτλο «Θα σε λέω θάλασσα» σκέφτηκα πως μάλλον έχω να κάνω μ’ένα βιβλίο ναυτικής ποίησης από έναν λογοτεχνικό επίγονο του Νίκου Καββαδία. Η δεύτερή μου σκέψη ήταν πως μπορεί να είναι ένα βιβλίο ερωτικής ποίησης και τη φράση αυτή ο ποιητής να την απευθύνει στη συντρόφισσά του. Έπεσα έξω και στη μια υπόθεση και στην άλλη κι ευτυχώς,διότι αυτή η ποιητική συλλογή δεν είναι μία από τα ίδια. Είναι πολλά περισσότερα από ένα έργο που υμνεί τη θάλασσα και τη γυναίκα.
Ο καπετάνιος του, έχει διαλέξει για συνταξιδιώτες του τον Καββαδία, τον Καζαντζάκη,τον Όμηρο, τους τραγωδούς της αρχαιότητας, τους ήρωες της μυθολογίας. Κάνει παρέα με γοργόνες, ιππότες, σταυροφόρους. Συνομιλεί με τον Ποσειδώνα και την Αφροδίτη, αλλά και με την Παναγιά και τον θεό. Το τιμόνι όμως του καραβιού το κρατά μόνο ο ίδιος και ξέρει να οδηγεί καλά.
Στα πενήντα δύο ποιήματα της συλλογής ο ποιητής εκφράζεται με ελεύθερο στίχο,σε πρώτο πρόσωπο,δίνοντας στα γραπτά του τόνο εξομολογητικό. Η θάλασσα είναι η γαλάζια ερωμένη, αλλά κι η ίδια η ζωή. Τα πρόσωπα και πράγματα που την περιβάλλουν ανάγονται σε σύμβολα. Η φωνή του πρωταγωνιστή μας μιλά για τα ταξίδια που έκανε, γι’αυτά που δεν μπόρεσε, γι’ αυτά που ονειρεύεται σε έναν άλλο βίο. Ανιχνεύει την ερημιά της ψυχής που και μες στις πολλές συναναστροφές κάποτε αισθάνεται μόνη. Θαυμάζει το ανθρώπινο θεριό, που παρά τις συμπληγάδες,δε σταματά να μάχεται. Ζωγραφίζει τον διψασμένο ταξιδευτή που δεν τον χωρά η θάλασσα, η στεριά κι ο ουρανός. Την επόμενη στιγμή ο αχόρταγος περιηγητής γίνεται τρωτός, προσεύχεται στον Κύριο και του λέει τα παράπονά του. Άλλοτε γίνεται ο Οδυσσέας που βρίσκει την Ιθάκη του στην αγκαλιά της Πηνελόπης του.
Η ιδιοσυγκρασία του αφηγητή είναι αισιόδοξη. Είναι ξεκάθαρη η αγάπη του για τη ζωή, ακόμα κι όταν ως θνητός παλεύει στα χαρακώματα.
Ο λόγος του ποιητή είναι πλούσιος από γλαφυρές εικόνες, φωτισμένος από γνήσια συγκίνηση. Χρησιμοποιεί ένα πλήθος ναυτικών όρων κι αφόρετων λέξεων που συναντάμε κυρίως στη λογοτεχνία.Είναι το μόνο απαιτητικό στοίχημα στο οποίο καλεί τον αναγνώστη να κερδίσει, προκειμένου να ξεκλειδώσει το σεντούκι με τους θησαυρούς των νοημάτων. Βέβαια ο ίδιος ο δημιουργός του δίνει το κλειδί, αφού το βιβλίο περιέχει λεπτομερέστατο γλωσσάρι. Κατά τα άλλα ο παραλήπτης μπαίνει εύκολα και πολύ ουσιαστικά στον βυθό της σκέψης του αποστολέα. Η ατμόσφαιρα του έργου είναι εξωτική και μεθυστική ακόμη κι όταν ο γράφων αποτυπώνει την πιο απλή σκηνή της καθημερινότητας.
Εγώ πραγματικά απόλαυσα την περιδίνηση στις σελίδες του βιβλίου «Θα σε λέω θάλασσα» κι εύχομαι στον ποιητή Απόστολο Παπαδημητρίου ατέρμονα φυσικά και λογοτεχνικά ταξίδια! Στα δεύτερα θα με βρει συνοδοιπόρο του! Θα μοιραστώ μαζί σας ένα ποίημα:
Φτιάξτα απ’την αρχή
Δε βγάζεις θάλασσα χοχλάδια
σπόγγους μελάτι διαλεχτό
και στρείδια.
Θεριά ξεβράζεις,
τη Σκύλα και τη Χάρυβδη
του Λαοκόωντα τα φίδια.
Και συ στεριά δε βγάζεις κιτριές,
σταφυλοφορτωμένα κλήματα
βασιλικούς,δυόσμους
στα περιβόλια.
Συρματοπλέγματα,αγκάθια
ξεφυτρώνεις,άθλιων τα ποδάρια
πατούνε τα τριβόλια.
Να φύγω θέλω να κρυφτώ,στους
ουρανούς,τα σύννεφα
από της θάλασσας μακριά το
βλέμμα και από της γης τα
ματωμένα χώματα.
Μα πάλι μέσα μου ακούω μια φωνή
-Πολέμα,λιποτάκτη! Μην παρατάς
τα χαρακώματα.
Δε βγάζεις θάλασσα
γοργόνες την αυγή,
Νηρηίδες δελφινοκόριτσα
το μεσημέρι.
Σάπια κορμιά,μαδέρια βγάζεις
τσούρμο τους σκλάβους,
από τ’Αλιτζιέρι.
Και συ στεριά
δε βγάζεις μυρωδιές
το αγιόκλημα στους τοίχους
τις μαντζουράνες στις αυλές.
Κρύφτηκαν τα χαμόγελα
από τις μάσκες,χούγιαξαν
και τα παιδιά απ’τις γειτονιές.
Να πετάξω θέλω,να σωθώ,
ψηλά στο καθάριο τ’ ουρανού.
Μα πάλι λέω στάσου.
Πάρε χρωστήρα.
Φτιάξε τη θάλασσα,
τη γη απ’την αρχή,
σαν πίνακα
που η φαντασία δημιουργεί,
αντίσταση στης ζωής τον ολετήρα.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Απόστολος Παπαδημητρίου ζει και εργάζεται στη Νέα Πέραμο Καβάλας. Έχει αποκτήσει με τη σύντροφο στης ζωής το ταξίδι Κωνσταντινιά, τέσσερα παιδιά, όσα και τα στοιχεία της φύσης. Μετέχει ενεργά στα κοινά μέσα από ποικίλες δράσεις συλλόγων. Πιστεύει στην παράδοση, στον πολιτισμό, στις αξίες του ανθρωπισμού. Θεωρεί ότι η τέχνη και προπάντων η ποίηση υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τον άνθρωπο. Νιώθει ότι ξοδεύεται άδικα μέσα σε ένα πολύπλοκο αστικό ιστό σχέσεων, μωσαϊκό αλληλεξαρτήσεων συχνά φανερά συμφεροντολογικών. Έτσι συχνά χάνεται στο πέλαγο των σκέψεων ακολουθώντας τη γραμμή των οριζόντων, βρίσκοντας τη γαλήνη με μια ποιητική σχεδία. Η επαγγελματική του ενασχόληση ως ιχθυολόγος με τη θάλασσα, τροφοδοτεί συνεχώς μόνο τις πνευματικές του ανάγκες. Υποστηρίζει πως το ταξίδι στη θάλασσα είναι μια δοκιμασία, μια ασκητική διαδικασία για να φτάσεις στην Ιθάκη του Ομήρου, στον παράδεισο του Δάντη, στην κορυφή του Καζαντζάκη. Έτσι ταξιδεύει συνεχώς με την πένα του στα μανιασμένα κύματα, μέχρι να καραβο-τσακιστεί και να χαθεί στο βυθό. Έως ότου ξαναβγεί στην επιφάνεια σε μια απόμακρη ακτή. Μα μήπως έτσι δεν ξεκίνησε αυτό το περίεργο ον; Από τον βυθό της θάλασσας κι έγινε άνθρωπος με την ποίηση. Ποιήματά του έχουν βραβευθεί κατά καιρούς σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς περιοδικών ή εκδοτικών οίκων, συλλόγων όπως του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, οργανισμών όπως ο International Art Academy.
Βρείτε το βιβλίο "Θα σε λέω θάλασσα" στη διεύθυνση: https://rbooks.gr
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
