«Ομπρελλοποιείο πέρα βρέχει» - ΤΑΤΙΑΝΑ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ (Εκδόσεις Όστρια, Ιούλιος 2023)
Ομιλία Αγγελικής Καραπάνου στην παρουσίαση του βιβλίου στις 24-11-2023
Πιάνοντας στα χέρια μου τη νεότευκτη ποιητική συλλογή της Τατιάνας Κοντογεωργοπούλου, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ο τίτλος : «Ομπρελλοποιείο πέρα βρέχει».
Πρόκειται για ένα υπέροχο οξύμωρο σχήμα. Η ομπρέλα είναι ένα εξάρτημα- σύμβολο της ανάγκης του ανθρώπου για προστασία, ασφάλεια. Η φράση «Πέρα βρέχει» από την άλλη δίνει μια νότα ανεμελιάς. Δείχνει τη διάθεση κάποιου να μείνει αφύλαχτος, απροστάτευτος, άρα ελεύθερος. Σ’ αυτή τη ρότα κινείται και το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής που δείχνει μια ομπρέλα πεταμένη στον δρόμο.
Όλο το βιβλίο είναι ένας ύμνος στην απόπειρα κάποιων ανθρώπινων όντων να αντιπαλέψουν τα εμπόδια της πεζής καθημερινότητας και μέσα από το τραύμα να γεννήσουν το θαύμα.
στης ψυχής το πολιορκημένο κάστρο
χαμογελά ολόφωτο ένα άστρο
άστρο που με τρεμάμενη βεβαιότητα
μαζί με σένα υμνεί
Του Θαύματος την Ωραιότητα!
(ΙΙ. Κακουχία, σελ.15)
-------------------------------------------------------
φτιάξε από άνθη γκρεμού κι απόσταγμα
αρωματοποιείο
κι από τα μανιτάρια της βροχής το ομπρελλοποιείο
«Πέρα βρέχει» « Πέρα καίει»!
Διότι αυτά τα κόλπα της υπέρβασης κατέχει!!!
(Πανδημικά πτηνά-Υπέρβαση, σελ.13)
Τα ανθρώπινα πλάσματα καλούνται να γιορτάσουν τον ερχομό της κάθε στιγμής, να ζήσουν όλες τις αποχρώσεις της γήινης ζωής, αλλά ν’ ανταμώσουν και με τα «ουράνια».
μα στο μαύρο πρόβατο και μαχητή
της υπέρβασης, με τις προπόσεις του
στην αξία της Καινούργιας μέρας
ναι, να του χαριστεί η ισορροπία στο ουράνιο τόξο
(IV. Έτσι εκτείνοντας το εγγύς)
Στις ψυχές που διεκδικούν το όνειρο δεν ταιριάζει ο λείος δρόμος της μετρημένης και ασφαλούς περιδιάβασης.
δεν είν’ για σένα
τα ρηχά λιμάνια της κανονικότητας
προσπέρνα τα ρηχά, δεν τα σηκώνουν
όχι δεν τα σηκώνουν
τα ποντοπόρα πλοία.
---------------------------------------------------
Εξάλλου θα πλακώσουν κι οι καλοθελητές
με τα φτηνά κι ανώφελα σωσίβια
που υποκριτικά θα σου πετάξουν.
(Ποντοπόρα πλοία και φελλοί)
Στη ροπή τού να αντιμετωπίζεις κάθε στιγμή ως δώρο και να πετάς τα ασήμαντα, μεγάλη δασκάλα αναδεικνύεται η φύση.
Αλλά η παπαρούνα ξέρει να κρατά
με συγκίνηση αυτό που κατέκτησε
ή αυτό που της χαρίστηκε,
ενθυμούμενη τι σήμαινε αυτό γι’ αυτή
αλλά παράλληλα να οραματίζεται
με το άνοιγμα
και το ξετύλιγμα του ορίζοντα!
------------------------------------------------------
…να μελετάς το επίπονο στάδιο της Μετουσίωσης
στον Ανοιξιάτικο συρμό της κάμπιας
λίγο πριν την τελευταία στροφή για
πεταλούδα Ανεμόεσα!
(Ανατρεπτικά Ελεγεία άνοιξης- Α. Ανατροπές την Άνοιξη- Η κακουχία της παπαρούνας)
Το ταξίδι της ζωής είναι δύσκολο, αλλά και σαγηνευτικό. Τα δώρα της δε δωρίζονται, κατακτιούνται με πολύ πόνο, που γεννά χαρά. Η Υπέρβαση ανυψώνεται στο βιβλίο της Τατιάνας Κοντογεωργοπούλου σε ενδέκατη τέχνη, μια Τέχνη που αρμόζει στους γενναίους, στους ευαίσθητους και ατρόμητους. Αυτοί είναι οι ταλαντούχοι της ανώτερης αυτής τέχνης.
Ο λόγος της Τατιάνας πηγαίος, ρηξικέλευθος, χυμώδης, χρωματιστός και φωτεινός. Η προσωποποίηση των ζώων, των φυτών, των φαινομένων, τα καθιστά άξιους συνοδοιπόρους του ανθρώπινου είδους και μύστες στο μυστήριο του βίου.
Πέντε ωκεανοί ανταλλάξαν
Χειραψία
(Πανδημικά πτηνά-Υπέρβαση)
ο γλάρος αρνήθηκε ν’ αφαλατίσει τα δάκρυά του,
( Ό, τι προλαβαίνεις κάνε το επέκεινα)
Τζίτζικας ράθυμος και μερακλής
τραβά του θέρους το δοξάρι.
(Ομπρελλοποιείο κατόπιν βροχής-Ι. Απόσυρση μερακλίδικη)
Κωπηλατώντας στις τέσσερις εποχές η ποιήτρια αλιεύει τα διδάγματά τους, κλέβει τα μύρα τους και τα σκορπίζει απλόχερα στις αισθήσεις του αναγνώστη. Εύχομαι το ομπρελλοποιείο της να ταξιδέψει και να κεντήσει σπόρους σε γόνιμες ψυχές!
