Σήμερα ο λογοτέχνης - μελετητής Δημήτρης Τσινικόπουλος θα μας μιλήσει για την ιστορία έμπνευσης του ποιήματός του «Συλφίδα». Έπειτα θα δούμε το ποίημά του που βρίσκεται στην ποιητική του συλλογή «Σύφλογο», η οποία κυκλοφόρησε το 1988. Ο δημιουργός υπογράφει με το ψευδώνυμο Άγγελος Δημητρίου!
Το καλοκαίρι του 1985 , έκανα διακοπές με τη σύζυγό μου στη Σκόπελο ,το μαγευτικό αυτό νησί των βορείων Σποράδων. Είναι ένα από τα λίγα νησιά που διαθέτουν τόσο πράσινο..Οι κολπίσκοι της ,Στάφυλος και Πάνορμος ,είναι μαγευτικοί, μαυλιστικοί στην κυριολεξία.. Σε προκαλούν όπως μια νεράιδα ή νύμφη ..μια Συλφίδα.. Παραθέρισα περίπου 20 μέρες με παρέα τον Παπαδιαμάντη και το Άσμα Ασμάτων σε μετάφραση Γ. Σεφέρη. Αναζητούσα βράχια, απόμερα μέρη κοντά στην ακροθαλασσιά, για να απολαύσω τη μαγεία της φύσης.. Στο ειδυλλιακό αυτό νησί εμπνεύστηκα μερικά ερωτικά μου ποιήματα που συμπεριλήφθηκαν στη συλλογή που εξέδωσα το 1988 με τίτλο ΣΥΦΛΟΓΟ.. με το ψευδώνυμο Άγγελος Δημητρίου..Η λέξη σημαίνει πολύφλογο, πολλές φλόγες εστιασμένες..ή δίδυμες φλόγες..tourbillon de flamme, το απέδωσε στα γαλλικά ο G.H.Aufrere, που μαζί με τον Γ.Κ. Ζωγραφάκη μετέφρασαν ποιήματα της συλλογής.. Στον Πάνορμο λοιπόν, μέσα στην τελεστική βακχεία της φύσης, η φράση του Παπαδιαμάντη "κρημνώδεις πρίνοι", ήταν το σπινθήρισμα της έμπνευσης του ,με υπερρεαλιστική γλώσσα γραμμένου ποιήματος με τον τίτλο " Συλφίδα"..ένα από τα χαρακτηριστικά ποιήματα της συλλογής..Το υδάτινο στοιχείο είναι εμφανές, και το ποίημα είναι ένας διπλός ύμνος στην γυναικεία ερατεινή ομορφιά και στην αιώνια θηλυκότητα. .Είναι ενσάρκωση αυτού που λέει ο Γκαίτε:" Das ewige weibliche zieht uns hinaus ( η αιώνια θηλυκότητα μας έλκει προς τα πάνω).
Δημήτρης Τσινικόπουλος
Συλφίδα-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ (Κυκλοφόρησε με το όνομα Άγγελος Δημητρίου)
Σε κρημνώδεις σχίνους αναφλόγιζαν τα μάτια σου
Σε κρημνώδεις πρίνους αναπέταξαν τα ιστία σου
Απ'την κόχη ενός κοχυλιού κοιτούσες ιδέες μεθυσμένη
Το βλέμμα σου ασπάζονταν τους χθόνιους λειμώνες
Η θάλασσα αγριεμένη φούσκωνε στα βράχια
Αφρίζον το κύμα έπνιγε τους κρωγμούς.
Στην αγκαλιά σου αφουγκράστηκα τη γη να συστέλλεται
Μες στα χέρια σου ένιωσα το σύμπαν να διαστέλλεται
Μες απ'τα χέρια σου προσδιόρισα
ένα ακαθόριστο στίγμα
στη διακεκαυμένη ζώνη της ψυχής σου.
Στον οίστρο των πουλιών βυθιζόμουν
Σε νεφελώδεις βόμβους απερινόητους
Μια χιονοστιβάδα τα αισθήματα
Ατέρμων υετός οι συγκινήσεις
Ακάματη αιθρία τα χείλη σου
Φίλυδρα τα μάτια σου
Αιθέρινη συλφίδα.
Πηγή: [Συλφίδα],"Σύφλογο", Άγγελος Δημητρίου, Θεσσαλονίκη, 1988
