Σήμερα ο ποιητής-μελετητής Δημήτρης Τσινικόπουλος θα μας μιλήσει για την ιστορία έμπνευσης του ποιήματός του "Οι αετοί και το σώμα", που συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική του συλλογή "Μέθεξη", η οποία κυκλοφόρησε το 2002. Κι έπειτα θ' απολαύσουμε το ποίημα! 
Οι αετοί και το σώμα
Το 1990 -1993 ασχολιόμουν με τη συγγραφή ενός σπουδαίου δοκιμίου μου σχετικά με τα ποιητικά Λόγια του Ιησού όπως αυτά βρίσκονται στα Ευαγγέλια. Τότε ολοκλήρωσα και το έργο που εκδόθηκε με τον τίτλο" Ποίηση στα Λόγια του Ιησού.". Μεταξύ άλλων, παρατήρησα ένα περίεργο Λόγιο που υπάρχει τόσο στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου όσο και του Λουκά (17:37)..με μια μικρή διαφορά..σωμα- πτώμα..που οφείλεται προφανώς στη μετάφραση- απόδοση των λόγων του Χριστού, από την Αραμαϊκή που μιλούσε,στην ελληνική..Το Λόγιο προφανώς είναι εμπνευσμένο από το αντίστοιχο εδάφιο του Ιώβ 39 : 30 όπου διαβάζουμε:"Οι νεοσσοί του αετού αίμα πίνουν/όπου πτώματα εκεί και αυτοί /" και αποκαλύπτουν τη λαμπρή γνώση του Χριστού πάνω στην παλαιοδιαθηκική γραμματεία. Το νόημα του δυσνόητου αυτού εδαφίου είναι ότι ο Χριστός είναι το σώμα- πτώμα γύρω από το οποίο συνάγονται οι οξυδερκείς αετοί - μαθητές του ,επωφελούμενοι από τη λυτρωτική του θυσία και τρέφονται- συνεχώς από αυτήν την διαρκή πνευματική τροφή..έτσι γίνεται και η επισυναγωγή των πιστών γύρω από τον ιδρυτή της εκκλησίας..Αλλά και οι άπιστοι ως γυπαετοί ,επικεντρώνονται στα δικά τους ενδιαφέροντα -πτώματα .. Είναι όπως λέμε και σήμερα : ας έλθουμε στο ψητό..Από αυτές τις σκέψεις οδηγήθηκα στο να εμπνευστώ και να γράψω το ποίημα που περιελήφθη στη συλλογή μου Μέθεξη (2002) με τίτλο" Οι αετοί και το σώμα."
Δημήτρης Τσινικόπουλος
Οι αετοί και το σώμα-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
" Ὅπου γάρ ἐάν ἡ τό πτῶμα,
Ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί"
(Ματθ.24,28)
Όπου είναι το σώμα
Εκεί
Κι οι αετοί
Με βουλιμία ορμούν πάνω στο θύμα
Μαζεμένα για το μεγάλο φαγοπότι
Όρνια που τρώγουν
Και κρώζουν
Ευχαριστημένα απ'τη μεγάλη σύναξη
Γύρω απ'το σώμα συνάγονται
Σαν τα σκυλόψαρα που μυρίζουν το αίμα.
Όρνια αδηφάγα-
Όρνια που αγαπούν το πτώμα
Όσο το "σώμα" κάποτε τ'αγάπησε.
Μια παράξενη έλξη τούς ενώνει...
Αετοί πετούν μακάριοι
Γύρω απ'το νεκρό κουφάρι
Φρεσκαρισμένοι στο φως.
Κοντοζυγώνουν το σώμα
Για να βυθίσουν τα νύχια τους
Για να βυθίσουν τα ράμφη τους
Στις σάρκες αυτές που αγάπησαν
Και να κορέσουν την ακόρεστη πείνα τους,
Γυπαετοί πειναλέοι που ψάχνουν πάντα
Για ένα κουφάρι...
Γιατί έτσι συμβαίνει πάντοτε:
Όπου είναι το πτώμα
Εκεί
Κι οι αετοί.
Πηγή:"Μέθεξη",Μεταφυσική ποίηση,Εκδόσεις Μπίμπης,2002
