Το χρώμα του δειλινού, η ανάβαση στον λόφο, η επαφή με τον τόπο που κοιμούνται οι αγαπημένες μας ψυχές ,γέννησαν ένα εξαιρετικό ποίημα. Ο ποιητής Χριστόφορος Τριάντης θα μας αφηγηθεί την ιστορία που κρύβεται πίσω από το "Κόκκινο χρώμα"!
Κόκκινο χρώμα
Κάθε τόπος έχει τα δικά του δειλινά, μα στον δικό μας τόπο, το δειλινά του καλοκαιριού έχουν κόκκινο - ζεστό χρώμα. Τα δειλινά στον γενέθλιο τόπο, συντέλεσαν να γραφτεί το ποίημα «Κόκκινο Χρώμα». Το ποίημα γράφτηκε ως εκπλήρωση δημιουργίας, στις παρυφές της αθανασίας.
Στη γραφή, συνέβαλε–καθοριστικά- η στοχαστική άνοδος στο κοιμητήριο. Το κοιμητήριο βρίσκεται στον λόφο, πάνω από το χωριό. Στο εσωτερικό του, στέκεται αιώνες κι αιώνες, ο βυζαντινός ναός, αφιερωμένος στον Άγιο Χριστόφορο.
Η άνοδος προς τα υψηλά απαλύνει το βάρος του χρόνου. Ο ορίζοντας μεγαλώνει, καθώς ανεβαίνεις την ανηφόρα, το δειλινό παρακολουθεί σιωπηλά το ανέβασμά σου. Το κόκκινο χρώμα τυλίγει την πλαγιά του κοιμητηρίου. Νικητήριο φως που απλώνεται στα μνημεία των κεκοιμημένων. Ο ναός δέχεται τις προσευχές των ανηφορούντων, τα αναμμένα καντήλια ενεργοποιούν την τελετουργία του δειλινού. Το κόκκινο χρώμα δραπετεύει από τον χιτώνα του Αγίου και απλώνεται στο κοιμητήριο. Οι κεκοιμημένοι καθαγιάζονται χρωματικά, τα τζιτζίκια παύουν τη ληθοποιό μουσική τους και παραχωρούν τα ηχητικά ηνία στη σιωπή. Τα διψασμένα μάρμαρα ξεδιψούν από την κόκκινη φωταψία. Είναι η ευλογημένη αντανάκλαση της συνέχειας.
Όλα προετοιμάζουν την ήσυχη νύχτα και την κόκκινη αυγή. Η σιωπή των στιγμών είναι η ιδανική μελαγχολία της εποχής. Η ενατένιση κινεί τις λέξεις και γεννάει εικόνες άξιες αναφοράς. Τα μυστικά δάκρυα δηλώνουν την επανάληψη της θλίψης, μέσα στην ωραιότητα των ουρανών. Από το δειλινό μέχρι το πρωί, το καλοκαίρι έχει χρωματική - ζεστή συνέχεια στον τόπο μας, ξεκινάει και τελειώνει στον λόφο του Αγίου Χριστοφόρου.
Χριστόφορος Τριάντης
Κόκκινο Χρώμα- ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Κάτω από τις πέτρες
οι σκιές των νεκρών αναδεύονται.
Έχουν κόκκινο χρώμα
για να ταιριάζουν με το κόκκινο της αυγής.
Τις νύχτες σμίγουν τις σιωπές τους
με τις επιθυμίες των ζωντανών,
μπολιάζουν τα καλοκαίρια
με παραπάνω μελαγχολία.
