Σήμερα στη στήλη Ιστορία , φιλοξενώ τον τραγουδοποιό Μάνο Μοναστηριώτη για να μας πει την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που γέννησε το τραγούδι του "Βάρδια". Η αφήγησή του απολαυστική!
Βάρδια
Τα περισσότερα τραγούδια από τον πρώτο μου δίσκο «να περιμένω το αύριο(2016-MLK) είναι βιωματικά. Μια ιδιαίτερη ιστορία όμως γέννησε το τραγούδι μου «Βάρδια» από αυτό το άλμπουμ.
Ήταν 2010, έτος αφιερωμένο στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καββαδία, και με αυτή την αφορμή το σχολείο μου (Ελληνογαλλική Σχολή Jeanned’ Arc) ανέθεσε σε μένα, ως φιλόλογο, την προετοιμασία της τιμητικής για τον ποιητή εκδήλωσης. Οι καλεσμένοι πολλοί κι εκλεκτοί αλλά το δικό μου μυαλό στριφογύριζε σε ένα δρώμενο που ήθελα να παρουσιάσω με τους μαθητές μου βασισμένο στο αφήγημα του ποιητή «Λι», την ιστορία δηλαδή της γνωριμίας του Νίκου Καββαδία με μια Κινεζούλα που επηρέασε τον ψυχισμό του ποιητή κι έφερε στην επιφάνεια τα πατρικά του αισθήματα. Ήταν η πρώτη φορά που διασκεύαζα ένα αφήγημα δίνοντας του μια θεατρική, που ούτως ή άλλως εμπεριείχε, μορφή κι ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος αφού είχα αναλάβει και τη σκηνογραφία. Βρέθηκα λοιπόν να περιδιαβαίνω τους βρόμικους κι αφιλόξενους δρόμους της Αθήνας, γύρω από την Ομόνοια. Ο στόχος μου ήταν να βρω κόκκινα φαναράκια κι άλλα διακοσμητικά για να αποδώσω τη φανταστική συνάντηση του ποιητή χρόνια μετά με την Κινεζούλα Λι που πλέον είχε μεγαλώσει . Μου άρεσε που είχα ουσιαστικά μετατρέψει το έργο σε μια διαφορετική ιστορία με μια προσωπική ματιά. Θυμάμαι ακόμα την απορία των Κινέζων, στα μαγαζιά γύρω από την Ομόνοια, για τα κόκκινα φαναράκια που έψαχνα να αγοράσω. Γρήγορα διαπίστωσα πώς τα είχαν απλά για να διακοσμούν τα δικά τους μαγαζιά κι όχι προς πώληση. Αφού τελικά τα εξασφάλισα μαζί με κάτι φουλάρια κεντητά ανεβαίνοντας προς την πλατεία οι πρώτοι στίχοι από το τραγούδι ήρθαν στα χείλη μου. Όταν έφθασα σπίτι δε χρειάστηκε πολύ για να γράψω τη μουσική και τα υπόλοιπα!
Έτσι είχα και το θεατρικό μαζί με ένα δικό μου πρωτότυπο τραγούδι που κάποια χρόνια μετά το συμπεριέλαβα στο δίσκο μου. Προτίμησα τον τίτλο «Βάρδια», κι όχι «Λι», από το ομότιτλο αφήγημα του ποιητή γιατί αποτύπωνε καλύτερα τον εξομολογητικό χαρακτήρα του τραγουδιού. Το τραγούδι άρεσε ιδιαίτερα θυμάμαι στον αείμνηστο Θάνο Μικρούτσικο και τον Γιάννη Κούτρα που έκλεισαν την εκδήλωση με τη δικιά τους παρουσία, μετά το θεατρικό Λι και τη δικιά μου ζωντανή ερμηνεία του τραγουδιού με μια κιθάρα, έτσι γυμνό όπως το είχα γράψει. Από τα πιο αγαπημένα μου και βιωματικά τραγούδια, γιατί, όπως και να το κάνουμε, η ζωή θα είναι πάντα μια ατέλειωτη «βάρδια»!
Μάνος Μοναστηριώτης
Βάρδια
Στίχοι,μουσική,ερμηνεία: ΜΑΝΟΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΤΗΣ
Μια σκάντζα βάρδια στ'ανοιχτά,
κάθε λιμάνι κι ένα δάκρυ
Κι όσοι πεθαίνουν στη στεριά,
νησί έξω απ'το χάρτη
Πάνω στα μπράτσα να τρυπάς
γοργόνα μεθυσμένη
Μ'άλλη γυναίκα να ξυπνάς
κι όλοι να σου'ναι ξένοι
Κι ήτανε μόνο μια φορά
που άγγιξες τ'αστέρια
Μια Κινεζούλα στη γωνιά
σου ζέσταινε τα χέρια
Να τη θυμάσαι πού και πού
σου άρεσε μονάχος
Μες στη Σαγκάη κάπου θα ζει
ή θα'χει γίνει δράκος
Πάντα θα φεύγεις και θα γυρνάς
Ποιος δαίμονας σε κυνηγά
Ποιος κάβος δένει και ποια ζωή
Μες το κατράμι την πληγή
Μ'ένα μαχαίρι σκαλιστό,
κοιμόσουν κι έψαχνες τα χνάρια
Στης μοναξιάς τον πανικό,
είναι η ζωή μια βάρδια
Στου καρχαρία το φτερό
και σε ποστάλια σκουριασμένα
Θα κυνηγάς το θάνατο
γιατί είναι σαν εσένα
Κι ήτανε μόνο μια φορά
που άγγιξες τ'αστέρια
Μια Κινεζούλα στη γωνιά
σου ζέσταινε τα χέρια
Στις πολιτείες τις πλωτές
είν'ακριβά τα χάδια
Είναι οι άνθρωποι βυθός
και η ζωή μια βάρδια
Πάντα θα φεύγεις και θα γυρνάς
Ποιος δαίμονας σε κυνηγά
Ποιος κάβος δένει και ποια ζωή
Μες το κατράμι την πληγή
Μια σκάντζα βάρδια στ'ανοιχτά...
Δίσκος «να περιμένω το αύριο» (2016-MLK)
