Ο φίλος ποιητής Νικηφόρος Βυζαντινός, κατά κόσμον Πάνος Χατζηγεωργιάδης, μας έδωσε για προδημοσίευση, τρία ποιήματα από την υπό έκδοση έκτη ποιητική του συλλογή "Ψυχής Ανάλεκτα". Να ευχηθούμε καλή πορεία και σ'αυτή του την πνευματική του εργασία!
Αρλεκίνοι -ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ
Ποιοί είναι εκείνοι οι αρλεκίνοι
που θρονιαστήκαν μές στο παλάτι
μ΄ένα γινάτι που βγάζει μάτι
και την ζωή μας την διαφεντεύουν
δίχως ντροπή, μας κοροϊδεύουν ;
Και μας κοιτάν, χασκογελάνε
δίχως πολύ να χωλοσκάνε
για το ποιά μοίρα θα μας προσμένει
μέσα σε τούτη την οικουμένη.
Παίρνουν μορφές που μας αρέσει
μα προσωπείο πάντα φοράνε
με μόνον στόχον για μία θέση
και πως εμάς θα κυβερνάνε.
Και μείς ανώριμοι και δια βίου
κομπάρσοι στέκουμε σε μια παράτα
παίζοντας πάντα του ηλιθίου
ρόλους αθλίων, στου βίου τη στράτα !
Είσαι... -ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ
Είσαι ζωής χαμόγελο και έρωτος στεφάνι
που μονομιάς με κάνει, να νιώθω ευτυχής
για μια στιγμή που επάτησα στης ζήσης το σεργιάνι
και που σ’αντίκρισα θολά στον δρόμο της ζωής !
Είσαι το ξύπνημα αυγής, ανοίξεως ημέρας
είσαι ένα άνθος επί γης στον κήπο αυτού του κόσμου
είσαι αεράκι απαλό, ως με χτυπά ο αιθέρας
είσαι το φώς που εφώτισε, τα σκότη που 'χω εντός μου !
Ο Έλλην-ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ
Μα είναι πλέον ξακουστό ανά την οικουμένη
του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένη
Ψηφίζει, υβρίζει, φωνασκεί μετά και των γειτόνων
είναι συνήθιο και αυτό, από πολλών αιώνων.
Συνήθως όποιον ψήφισε ευθύς αμέσως βρίζει
και τα κακά της μοίρας του αιώνια σιχτιρίζει
Του φταίν οι ξένοι όλοι τους, που θέλουν το κακό του
μα αυτός ποτέ δεν σκέφτηκε, πως φταίει το μυαλό του.
Θέλει ν΄αλλάξει, να φανή κι αυτός πως κάτι κάνει
μα δεν μπορεί, δεν δύναται στο τέλος κάμει λάθος
και πάντα ίδιος έμεινε να τρέχει, να μην φτάνει
ίσως ποτέ δεν θέλησε ν΄αλλάξει κατά βάθος.
Έλλην, λαός αυθόρμητος, που ως παιδίον πράττει
κατήντησε περίγελος ανάμεσα στα κράτη
έμαθε πλέον πια να ζεί ως θύμα και ως θύτης
και να πιστεύει ότι του πει, ο πάσα είς κοπρίτης !
