Μια νεότατη μητέρα που έφυγε άδικα από το χέρι του άντρα της. Ένα μωρό που θα μεγαλώσει χωρίς τους γονείς του. Ένα κρεμασμένο σκυλί για να θολώσουν τα νερά. Μια τραγωδία που συγκλόνισε το πανελλήνιο, για την αγριότητά της και την υποκρισία του θύτη. Ο λογοτέχνης Χρήστος Ντικμπασάνης έγραψε ένα συγκλονιστικό ποίημα. Για να δούμε "Το τέλος της ζωγραφιάς" (Στη μνήμη της Καρολάιν)!
Το τέλος της ζωγραφιάς (Στη μνήμη της Καρολάιν)-ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΙΚΜΠΑΣΑΝΗΣ
Τα όνειρα πεθαίνουν μέσα στο κοχύλι της ζωής σου
Τα μάτια σου ξεψυχούν βουτηγμένα στις πληγές του χρόνου
Το πρόσωπό σου πνιγμένο από κύματα
δόλου, ανευθυνότητας, υποκρισίας
Ξεθάβεις με τα γυμνά πόδια σου την πέτρα
που γράφει τ’όνομα του φονιά σου
Το μωρό σου απιθωμένο πονηρά
στην καρδιά σου επάνω απ’τη βδελυρή του σκιά
Βία σβήνει τη ζωγραφιά με τους πόθους σου
που πάλευες χρόνια να ολοκληρώσεις
Τώρα μετράμε με βήματα αργά και βαριά
το απέραντο της σιωπής σου
Το χαμόγελό μας παγώνει ξαφνιασμένο
απ’ του χαμού σου τον κεραυνό
Το σβήσιμο της ζωγραφιάς σου ξεριζώνει τη λογική μας
Τώρα μυρίζουμε μέσα στη θύελλα μόνο τον αναίτιο θάνατό σου
Θ’ αποθέσουμε στον τάφο σου επάνω
ένα τεράστιο ανθό απ΄ την αιώνια μνήμη σου
που πικραμένοι μαζεύουμε απ' την αυλή της θλίψης μας
για την άδικη απώλειά σου
