Θα δούμε ένα κείμενο εμπνευσμένο από την πρόσφατη τραγωδία στην Πύλο. "Το αμπάρι στον βυθό" της Βούλας Αντωνίου!
Το αμπάρι στον βυθό - ΒΟΥΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
ήταν σκοτεινά.
είμαστε στοιβαγμένοι πολλοί μαζί.
γυναίκες και παιδιά
εκατό παιδιά
τόσα λένε πως ήμασταν .
ήμασταν, διότι πια δεν είμαστε .
τώρα είμαστε στον βυθό αλλά δεν είμαστε νεκροί λένε .
είμαστε αγνοούμενοι.
που σημαίνει πως αγνοείται η τύχη μας,
δεν ξέρουν δηλαδή τι γίναμε.
ναι !
δεν ξέρουν πως εδώ τον βυθό περνάμε πολύ καλά .!
έχει ψάρια πολλά και πολύχρωμα,
δεν τολμάει κανείς να τα φάει επειδή είναι τόσο όμορφα.
πεινάμε αλλά δεν τα τρώμε διότι αν φάμε την ομορφιά γύρω μας τι θα γίνουμε;
κάτι τέτοιο έπαθαν οι άνθρωποι και πάνω στην ξηρά στις χώρες μας.
κάποιοι άπληστοι έτρωγαν,
έτρωγαν ό,τι όμορφο υπήρχε γύρω και δεν έμεινε τίποτα.
μόνο χαλασμένα σπίτια, χώμα ,πόνος πολύς και ασχήμια.
για αυτό μας πήραν οι γονείς και φύγαμε από εκεί.
εμείς αγαπάμε την ομορφιά.
έτσι σκεφτήκαμε ,εδώ στον βυθό που
είμαστε πως προτιμάμε να πεινάμε λίγο.
οι μανάδες που μας ακολούθησαν στον βυθό
βγάζουν έξω τα στήθη που κάποτε μας βύζαξαν
και ω του θαύματος μας θηλάζουν και τώρα σαν να είμαστε βρέφη.
100 παιδιά .
δεν είμαι σίγουρη αν είμαστε εκατό.
δεν πρόλαβα να μας μετρήσω.
στο αμπάρι ήταν σκοτεινά.
όταν λοιπόν η βάρκα άρχισε να πηγαίνει κάτω και όλο πιο κάτω και νερά έμπαιναν στο αμπάρι
άρχισα να νιώθω πολύ όμορφα.
άρχισε πια να μην είναι τόσο σκοτεινά ,
τα ξύλα της βάρκας έσπασαν και βρεθήκαμε στον βυθό.
είναι όμορφα εδώ ,μην μας λυπάστε .
εκεί πάνω δεν ήταν καλά .
χώμα, συντρίμμια ,σκοτεινιά , φόβος.
τώρα περιμένω την νεράιδα του βυθού να έρθει να μας πει ένα παραμύθι.
ένα παραμύθι για μια όμορφη και γαλήνια γη όπου όλοι οι άνθρωποι είχαν φαγητό να φάνε,
τα παιδιά έπαιζαν χαρούμενα, δεν πονούσαν και δεν έκλαιγαν.
καμία βόμβα δεν κατέστρεφε κτήρια και χωριά
κανένας δεν σκότωνε άλλους ανθρώπους
τους πατεράδες και τις μάνες και τα αδέλφια μας.
όλοι απολάμβαναν την υπέροχη γη που ήταν τόσο απλόχερη μαζί μας και μας πρόσφερε
όλα τα καλά και εμείς ήμασταν χαρούμενα.
μην αργείς νεράιδα του βυθού
να 'ρθεις να μας πεις αυτό το παραμύθι ,να το ζήσουμε ,
να ζήσουμε μέσα από αυτό την ζωή που δεν προλάβαμε ,
γιατί κάποιοι δεν την αγαπάνε την ομορφιά και είναι άπληστοι και σκοτώνουν
και κατασπαράζουν όλα τα όμορφα.
μην αργείς νεράιδα του βυθού.
είμαστε παιδιά, 100 παιδιά που δεν έμελλε να ζήσουμε γιατί κάποιοι είναι άπληστοι.
πολύ άπληστοι
Έλα νεράιδα του βυθού να μας πεις το παραμύθι για την όμορφη γη που όλοι οι άνθρωποί της
και τα ζώα και τα πουλιά την χαίρονταν χωρίς πολέμους χωρίς πόνο και ασχήμια
Έλα νεράιδα, είμαστε εκατόν τόσα παιδιά εδώ στον βυθό της Πύλου σε διεθνή χωρικά ύδατα .
Έλα ,σε περιμένω .
Copyright
Voula Antoniou
15.6.23
