Σήμερα στη στήλη "Διαμάντια στο συρτάρι" θα σας παρουσιάσω την ποιήτρια Ιφιγένεια Καφετζοπούλου. Η φιλοξενούμενή μου έχει σπουδάσει Θεατρικές σπουδές κι έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο αντικείμενο. Εργάζεται ως Αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεατρικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση κι είναι Υποψήφια Διδάκτωρ Θεατρολογίας του τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Η ποίησή της είναι περιγραφική, στοχαστική, κοινωνιοκεντρική. Ο λόγος της είναι αιχμηρός, καταγγελτικός, στακάτος, καίριος. Ο ρυθμός εναλλαγής εικόνων είναι κινηματογραφικός, γεγονός που αυξάνει την εσωτερική ένταση. H στάση του ανθρώπου προς το περιβάλλον,τα κενά των σύγχρονων σχέσεων, τα ματαιωμένα όνειρα είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν την πένα της. Θα δούμε τέσσερα μοναδικά ποιήματά της!
ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Το σώμα της γης κάνει ξανά εμετό
Κι εμείς αμέριμνοι ακούμε τα τζιτζίκια
Χθες η θάλασσα βογκούσε
Κι εμείς ακούγαμε ψιθύρους
Χέρι αόρατο μάζευε σκουπίδια
Κι εμείς χαζεύαμε τα λάικς
Πλαστικά μπουκάλια ξεχασμένες νάρκες
Κι εμείς προσκυνητές
Πλαστικών ινφλουένσερς
Απ’ τον πλανήτη διαλέξαμε την πλάνη
Πως η φύση είναι Κρόνος
Κι απόβλητα δικά μας καταπίνει
Ρυτίδες γης κραυγάζουν δίψα
Δέρμα γεμάτο πόρους ανοιχτούς
Σε κάθε εκμετάλλευση
Η δερμοαπόξεση τη γη πονάει
Ξεχνά να διώξει ρύπους
Μόνο έμβιους οργανισμούς
Κι εμείς;
Σώσαμε στόριζ με αυστηρή προειδοποίηση
«Δείτε τα πριν εξαφανιστούν»
Σώματα ζώων νεκρά ουρλιάζουν μέσα μας
Σώματα δράκων κυκλοφορούν άνετα γύρω μας
Εκπνέουν Φλόγες αντί για λέξεις
«Είναι φλόγες του έρωτα»
Θα έρθουν να σου πουν
Και τους πιστέψαμε
Μα όταν
Απορρίψαμε την πλάνη
Ξυπνήσαμε νεκρές
ΔΙΠΤΥΧΟ
Ι. ΣΤΡΟΦΗ
Δώρο ειδοποίηση σε μέρα αόριστη
Χλευάζοντας επιδεικτικά σταθερές
Αναμονές ζωής
Γενέθλια - Πρωτοχρονιές φαντάζουν
Κοντινοί προδότες
Ήρθες μέρα κοινή
Και
Μου χάρισες το άλλο μάτι:
Βλέπει πάντα σα Θεός
Κι όλα μοιάζουν ένα θαύμα
Κι εγώ ξανά δημιουργός
Τώρα ο Παράδεισος ξεχνά την Πτώση
Και το λάθος συγχωρεί
Η Γη ακριβό ξενοδοχείο
Που όλους μας φιλοξενεί
Έχει άπειρα αστέρια
Είναι απλά συνοδηγοί
Και φωτίζουν και την πίκρα
Ως μικρή άρση χαράς
Τρώμε όνειρα καινούργια
Που γεννιούνται το πρωί
Μα το βράδυ δεν πεθαίνουν
Εισβάλλουν στον τυφλό εαυτό μας
Χτίζουν νέα οχυρά
Με εμβόλια ευτυχίας
Κάποιο δίχτυ ανοσίας
Χτίζεται η καρδιά ξανά;
Ήρθες μέρα κοινή
Σαν εραλδικός πάνθηρας
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται
ΙΙ. ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ
Ξεφτισμένες αγκαλιές
Προσκυνητές του τότε
Με αναμνήσεις ζητιάνες σωτηρίας
Ύμνοι σε ακίνδυνα ξυράφια
Επιθυμίες σε τεφροδόχο
Και
Στο νεκροταφείο του έρωτα
Πλοκάμια καμένα
Και ταξίδια περασμένα
Παρακαλούν ανάσταση
Άνθρωποι να τρεμοσβήνουν
Και σκιές πυρπολητές του πόθου
Κύματα φαντάσματα
Κι ο νόμος της έλξης
Ένας κοινός προδότης;
ΝΟΜΟΙ
Η αναμονή θύμιζε υποχρεωτικό κορσέ
Και η διάψευση την όψη ενός καμένου δάσους
Τα σημάδια από την αρχή εκεί
Ρημαγμένες προειδοποιητικές ταμπέλες
Αγνοημένες από σαγήνη ταξιδιού
Με κρυμμένη κατολίσθηση
Και διαβρωτικές στροφές
Οι πέτρες είχαν γεύση τιμωρού
Και οι ώρες μήτρες μαστιγίων
Ο πόνος έγινε υγρός
Τον ξέρασαν τα μάτια
Όπως κάθε τι απόβλητο
Διάφανο ευλύγιστο φέρετρο
Με τη μορφή σταγόνας
Οι κύκλοι τώρα ημιτελείς
Σακούλες αναμνήσεων
Ο κυνηγός πάντα φονιάς
Το θήραμα μια πρόφαση
Το στομάχι τελικό χωνευτήρι των σφαιρών
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα
Η Ιφιγένεια Καφετζοπούλου είναι Υποψήφια Διδάκτωρ Θεατρολογίας του τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. και Αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεατρικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. και του μεταπτυχιακού προγράμματος του ιδίου τμήματος. Οι συμμετοχές της σε συνέδρια περιλαμβάνουν τις εξής ανακοινώσεις: <<Η συγκρότηση του εαυτού: Η θεατρική σκέψη του Nikolai Evreinov και το πρόταγμα της Δραματοθεραπείας>>, <<Θέατρο και social media>>, «Ο χρόνος στο θέατρο: η παράσταση Το Γάλα υπό το πρίσμα τεσσάρων παραγωγών», «Η ψηφιακή μετάβαση. Ο διάλογος με τους νόμους της Google», «Η τέχνη στο σχολείο. Το παράδειγμα του θεατρικού συγγραφέως και εκπαιδευτικού Βασίλειου Κατσικονούρη», «Η ρευστότητα του φύλου στην αθέατη πλευρά της αρχαίας τραγωδίας σε διάλογο με τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία: το παράδειγμα του Χρύσιππου και του Φαέθοντος».
