Ένα ακυκλοφόρητο δροσερό ερωτικό ποίημα θα δούμε σήμερα από τη μαθήτρια-ποιήτρια Μαρία Βαμβάκου. Ένα διαμάντι από το συρτάρι της,"Σπινθήρες"!
Σπινθήρες -ΜΑΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥ
Καθισμένοι δίπλα-δίπλα με το φεγγάρι συντροφιά.
Με κοίταξες στα μάτια, με πήρες αγκαλιά.
Λόγια που έχτισαν φιλιά, βγήκαν απ ' τα δικά σου χείλη.
Να αγγίξω τις λέξεις που στερέωσες, να δω τι θ' απομείνει.
Αμέσως τις έπιασα και έπεσαν, στα χείλη τα δικά μου .
Μάλλον μπορεί και να τις έσωσα, απ’τα αισθήματά μου .
Το βλέμμα σου φωτίζει το δικό μου.
Με κοίταξες , και είδα τον εαυτό μου .
Η φλόγα που έσβησα, άναψε ξανά.
Με μια ανάσα, δεν σβήνει τώρα πια .
Μου ζήτησες γλυκά μια μέρα, ας μην πάμε στη δουλειά.
Το σήμερα της νύχτας να ζήσουμε παρέα όπως εκείνη τη βραδιά.
Έτσι και έγινε, αφέθηκα στα δίχτυα της δικής σου αγκαλιάς.
Και για να βγω πρέπει και να λύσω , το γρίφο της δικής μου της καρδιάς.
Άλυτο δεν τον άφησα ,μα καλύτερα θα ήταν για εμένα.
Τώρα που τον έμαθα, δεν αποχωρίζομαι ποτέ πια εσένα.
