Θα δούμε ένα υπέροχο ποίημα της Κατερίνας Λιάτζουρα. "Ραμφισμένα από κοράκια μάτια"!
Ραμφισμένα από κοράκια μάτια-ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΑΤΖΟΥΡΑ
Εκείνο το πρωινό ένιωσε κουρασμένη•
ένιωσε ανηφορίζοντας στα ρουθούνια
την μυρωδιά του θανάτου.
Με τον ήλιο πάνω
στα θαμπωμένα βλέφαρα
μέτρησε δαχτυλίδια
χρόνια συσσωρευμένα
σε ομόκεντρους κύκλους
ένα μπάλωμα ανάμεσα σε δυο άκρες
μια βελονιά πάνω στο κενό•
πάνω στο ματωμένο λείψανο
στάθηκαν λευκές πεταλούδες
Λευκά σημαιάκια τα φτερά τους.
Η μία έμεινε για πάντα εκεί
άφησε το αποτύπωμά της στο ξύλο
μια άλλη χόρεψε μπροστά στα χείλη
που κόβουν βιολετιά λουλούδια•
η άλλη φτεροκόπησε στον άνεμο
πάνω από τις πλαγιές του λόφου.
Η πιο μικρή πέταξε κοντά στα μάτια.
Κοίταξε πέρα απ’ αυτά
με βλέμμα μαθημένο στον ουρανό.
Έκλεισε τα μάτια•
δεν έπρεπε να καταλήξουν ραμφισμένα
από κοράκια.
