Σήμερα θα σας παρουσιάσω την ποιήτρια Κατερίνα Λέκα. Η φιλοξενούμενή μου είναι 25 ετών. Γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο Αλβανίας, αλλά μεγάλωσε στην Ελλάδα. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στον Αυλώνα Αττικής και τα εφηβικά της χρόνια στην Αθήνα. Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, ασχολείται με την ποίηση, την υποκριτική, τη φωτογραφία και την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Εκτός από τη μητρική της γλώσσα μιλά τέσσερις ξένες γλώσσες και επιθυμεί να συνεχίσει το ταξίδι της γνώσης. Έχει διάφορες πιστοποιήσεις στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και τις Πολιτικές επιστήμες, αλλά ονειρεύεται να σπουδάσει Ψυχολογία. Σύντομα από τις εκδόσεις "Iwrite" θα κυκλοφορήσει η πρώτη της ποιητική συλλογή που τιτλοφορείται "Η Πένα του Ίκαρου". Η ποίησή της είναι βιωματική, εξομολογητική, υπαρξιακή. Εμπνέεται από τον έρωτα, τις σχέσεις, την καθημερινότητα, τις βαθύτερες εσωτερικές ανάγκες του ανθρώπου. Ο λόγος της είναι απέριττος, άμεσος, ζωντανός, ακμαίος. Η ροή του είναι κινηματογραφική. Η γραφή της χαρακτηρίζεται από ισχυρό συναίσθημα και ζωηρές εικόνες. Θα ταξιδέψουμε μαζί της με πέντε ανέκδοτα ποιήματα! Όλα πολύ ξεχωριστά! Της εύχομαι καλή τύχη στα όνειρά της!
ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΡΤΙΔΕΣ
Πλέον χτίζω κάτι που δεν μπορείς να αγγίξεις,
Ούτε να γκρεμίσεις.
Ήσουν πάντα εγωπαθής,
Αλλά εγώ πάντα διάλεγα να αγαπώ την πιο όμορφη μεριά του εαυτού σου
-εάν ποτέ σου είχες καμία-.
Ανόητε,
Θυσίασες την βασίλισσα για μερικά στρατιωτάκια.
Πόσο λυπάμαι,
Είσαι χαμένη παρτίδα.
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ
Σώματα όμορφα.
Σώματα πορσελάνινα,
που φοβάμαι να αγγίξω ,
μην μου πέσουν από τα χέρια και σπάσουν.
Δόξα.
Τέτοια δόξα δεν έχω ξανά νιώσει για κάποιον Θεό.
Μόνο για τον Άνθρωπο.
Κάπου διάβασα, τα φιλιά είναι γράμματα χαραγμένα πάνω στο σώμα.
Θέλω να γράψω πάνω σου ώσπου να εξαντλήσω το μελάνι.
Το χρώμα.
Τι σημασία έχει ;
Τι σημασία έχει το ποιοι είμαστε εμείς;
Αφού αυτό το βράδυ,
Θα βουτήξουμε στις τύψεις και την ηδονή.
Σε ευχαριστώ που υπάρχεις.
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Οι δείκτες του ρολογιού γύρισαν ανάποδα
Ο καφές ξεχύθηκε από το ποτήρι και πήγε πίσω στον πάγκο.
Τα χερούλια από τις πόρτες γύρισαν από μέσα
και εγώ ξυπνώντας έπεφτα για ύπνο.
Τα φιλμ από τις ταινίες κάηκαν
και τα χαμόγελα πάγωσαν στο αρνητικό.
Το μελάνι γύρισε πίσω στο δοχείο και τα γράμματα ποτέ δεν στάλθηκαν.
Ζάρωσαν τα φρύδια τους τα αγάλματα,
οι σφαίρες μαζεύτηκαν πίσω στους κάλυκες.
Ξεμπλέξαν τους ιστούς τους οι αράχνες,
πρόσθετες σκάλες.
Απρόσωπα πρόσωπα,
δοχεία χωρίς φιάλες.
Κορνίζες χωρίς φωτογραφίες,
παιδιά χωρίς μανάδες.
Ταμπέλες χωρίς σήματα,
φάρμακα χωρίς οδηγίες χρήσης.
Άσπρος καμβάς.
Η αφετηρία βρίσκεται στο τέλος.
Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ
Χιλιάδες σπίτια μαζεμένα
σε μια καλοκαιρινή ταράτσα
και εγώ στην μέση,
να αναρωτιέμαι ποιο θα με κρίνει και σήμερα.
Θυμήσου.
Θυμήσου τα λόγια σου.
“Θέλω να ξέρω ότι είσαι καλά,
Γιατί αν δεν είσαι θα γυρίσω τον κόσμο για να βρω και να σε κάνω”.
Από τότε έχω να σε δω.
Ήσουν η όρασή μου,
Ήμουν η ακοή σου.
Αλλά πλέον έχω κλείσει τα αυτιά και τα μάτια από τον έξω κόσμο.
Κοιτάζω το απέραντο κενό.
Ίσως εκεί βρίσκονται όλα όσα ψάχνω να βρω.
ΑΝΘΡΩΠΟΠΑΓΙΔΑ
Τραγούδια που έχουν κολλήσει στο γραμμόφωνο,
και ένας ήχος από τζιτζίκια να ακούγεται από το παράθυρο.
Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι ,
-μόνο καλοκαίρι δεν θυμίζει-
Αποχαιρετισμοί χωρίς αντίο,
αγκαλιές χωρίς χέρια που δεν κουμπώνουν.
Θρύψαλα τα τζάμια από τα παράθυρα,
και εγώ να στρώνω να ξαπλώνω πάνω στα γυαλιά.
-το ιδανικό στρώμα-
Κραυγές στον αέρα χωρίς να ηχούν,
γροθιές σε τοίχους που δεν ματώνουν.
Μάσκες κρεμασμένες ,
άδικος κόπος,
όποια και να διαλέξεις δεν μπορεί να κρύψει τις εκφράσεις σου.
Πιάστηκες στην παγίδα σου.
Μια παγίδα που έχτισες με τόσο ζήλο, με τόσο κόπο.
Μάζεψε το στέμμα σου.
Γύρνα στο πόστο σου.
Δεν υπάρχει χώρος για παιχνίδια.
Η αυλαία κλείνει σήμερα.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Κατερίνα Λέκα γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο Αλβανίας, αλλά έζησε από πολύ μικρή ηλικία στην Ελλάδα. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στον Αυλώνα Αττικής και τα εφηβικά της χρόνια στην Αθήνα. Ανάμεσα σε δυο χώρες και πολλές περιπέτειες, έχει πολλά να μοιραστεί. Ασχολείται με την ποίηση, την υποκριτική, τη φωτογραφία και την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Μιλάει Ελληνικά, Αγγλικά, Αλβανικά, Ισπανικά , Πορτογαλικά και δεν δέχεται να σταματήσει εκεί. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με την ονομασία «Η Πένα του Ίκαρου» αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους τρεις μήνες από τις εκδόσεις «Iwrite». Στόχος της, όπως αναφέρει, είναι να ενθαρρύνει το νεανικό κοινό να στραφεί προς την ποίηση και να ευαισθητοποιήσει τον κάθε αναγνώστη σε διάφορα φλέγοντα ζητήματα και επίσης ελπίζει ο κάθε αναγνώστης να μπορεί να ταυτιστεί με την συγκεκριμένη Πένα. Έχει γράψει αρκετά άρθρα και έχει δώσει την προφορική της συνέντευξη στο Istorima/ Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος που αναμένεται επίσης να δημοσιευτεί αυτό το καλοκαίρι. Είναι 25 χρόνων και έχει διάφορες πιστοποιήσεις στην Διοίκηση Επιχειρήσεων και στις Πολιτικές επιστήμες, όνειρό της όμως είναι να σπουδάσει Ψυχολογία.
