Θα δούμε το πολύ ξεχωριστό ποίημα "Ικεσίες" του Γιάννη Τρανίδι!
Ικεσίες-ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΑΝΙΔΙΣ
Σώμα χάρακας στητό και πότε σημαδούρα στο πέλαο λαξεμένη
Έβρεχε μα ήταν πότε στάχτη κι άλλοτε θειάφι
Κεραυνός όχι εν αιθρία
Τι κράμα συμπαγές
Κλάμα επ’ ουράνιο, ηλεκτρικά δοσμένο
Σφοδρές Θεού ματιές
Αστροπελέκι λυχνάρι κι έπειτα το τίποτα
Χύνονταν στα πέρατα απλώναν
Κορμί αλεξικέραυνο και κατάπινε μεμιάς
Έπειτα σε δάκρυα μετουσίωνε
Μάτια σφαλισμένα που ισόποσα τ’ ανάτεμναν
Το χώμα ραίνοντας και εισπράκτορας Αυτό
Δέχεται ή προτιμότερα συλλέγει
Πλάστης επίγειος που απλόχερα μοιράζει
Τα δέντρα, τ’ άνθη, τα φυτά
Κι ακόμη νοτισμένο, λάσπη των πρωτοπλάστων
Ορθώνει τείχη και φωλιές θνητές μπολιάζει
Σώμα δομή χάρακας στητό, αλλοτινός ζευγολάτης
Τ’ ονείρου λάτρης και μύστης του εφιάλτη
Στης πρώτης ρυτίδας το μέτωπο, ιδρώτας χαραμάδα
Κι η αλισάχνη κιόλα σε νάμα μετετράπη
Κρουστά χείλη , στεγνά ακόμη
Ικετικά προφέρουν Ωσαννά
