Θα δούμε ένα πολύ όμορφο ποίημα του Γιάννη Τρανίδι. "Θέμιδος μετενσάρκωση"!
Θέμιδος μετενσάρκωση-ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΑΝΙΔΙΣ
Περπατώ κι ο άνεμος μουσική
Γραμμή κάθετη τραβά και με πηγαίνει
Σε υγρό πεντάγραμμο ενώ αναπολώ ακόμη το αλφάβητο
Ξένος και σε αλλότρια εδάφη
Καθώς το κτήμα νιώθω με στρογγυλά φιλιά κακτοειδή άνθη να ζωήρεψε
Νότες φάλτσες από βιολιά κράματα μετάλλου συριστικά
Δείχνουν και να με καλοπροορίζουν για δικό τους
Τρεις τσιμπιές στη ράχη και κάθε του Μάη πρώτη στεφάνι μου πλέκουν ηλακάτης ίνα τρυφερής κι αγλάισμα της
νύχτας της πλησιφαούς
Στην τρίτη την τσιμπιά μετρώ τις μέρες που 'χασα
Κάπου θα μου πέσανε ανάμεσα σε Τρίτη και Τετάρτη
Πρωί Σαββάτου και με την ομπρέλα στο διάσελο βροχής που πλάγια πέφτει και ρημάζει το απείκασμα του καθρέφτη
Εγώ. Είμαι εγώ. Το καθρέφτισμα. Και μέσα, και πίσω καθώς θαμπό σχηματίζει πρόσωπο στου τοίχου της αρμύρας
ανδρικό αποτύπωμα
Αμάλγαμα σύνθεση και βάμμα
Στα σπλάχνα που ξοδεύεται αργά ρονιά ρονιά, γουλιά λεπταίσθητη
Περπατώ κι ο άνεμος ροπή αλλάζει
Γι’ αλλού τραβάει με το mute σε κάθε μουσική και ξίφος για του μουσικού τον παιάνα
Κι εγώ με την όσφρηση για μίτο
Γηγενής σε προσκείμενα τέμπλα και χώματα οργωμένα από της φαμίλιας μου το αλέτρι
Χαμόγελα πλατιά και δοξασίες ψηλές
Πέρα από το κύμα και ψηλότερα από το τούβλο του σμιλεμένου κορμιού
Επινίκια που με καλωσορίζουν
Χαλιά στρωμένα ποικίλματα του αποθερισμού περίοδος
Νιότη και νόστος και το λευκό λεπιδόπτερο που αναγγέλει της Θέμιδος τη μετενσάρκωση
