Θα δούμε εφτά αδημοσίευτα ποιήματα της Εύας Πετροπούλου-Λιανού!
Τα αστέρια
Από πού έρχονται τα αστέρια;
Από τα δάκρυα της ψυχής!!
Από τις σιωπές που κρατούμε βαθιά..
Για να μην ενοχλήσουμε τους αφόρητα εγωπαθείς ανθρώπους
Από πού έρχονται τα αστέρια;
Από την σπασμένη καρδιά
Που κάθε μέρα προσεύχεται για να βρει την ευτυχία..
Την ευτυχία που όλοι πλέον τη μετράνε με τα γρόσια… Τα πλαστικά.. Τα κανάτια..
Από πού έρχονται τα αστέρια;
Από τις ψυχές που έφυγαν κι έγιναν χώμα
Και πήγαν στο Θεό
Και είπε αυτός..
Γυρισε πίσω για να εξιλεωθείς…
Από που έρχονται τα αστέρια;
Από τη δύναμη ενός ανθρώπου
Που φωνάζει Ελευθερία
Μέσα σ'ένα βούρκο καμωμένο από ακαθαρσίες και ψεύτικα λόγια…
Από πού έρχονται τα αστέρια;
Από το δρόμο της δημιουργικοτητας
Εκείνον που άνοιξα...
Και όλοι ανακάλυψαν...
Ήμουν ο μονόφθαλμος
Που άνοιξε δρόμο σε τόσους τυφλούς
*******************************
Δε γνωρίζω το άρωμα του κορμιού σου..
Δεν το άγγιξα
Αλλά ονειρεύομαι ότι θα μοιάζει με κανέλα και κεχριμπάρι....
Δεν είμαι σίγουρος για το χρώμα των μαλλιών σου..
Πέρασε τόσος χρόνος
Θυμάμαι μόνο που ήταν πάντα μακριά...
Και έβαζες δύο τσιμπιδακια σε σχήμα πεταλούδας
Η καρδιά σου, πάντα παιδική
Δε θυμάμαι εάν σε αγκάλιασα
Σίγουρα δε σε χόρτασα ποτέ....
Τόσα δεν και μη σε έναν έρωτα που δεν υπήρξε ποτέ....
**********************************
Στα σαθρά κομμάτια του μυαλού
μιας ύπαρξης με πένθος
ένα είναι το όνειρο,
να ξεχωρίζεις το γέλιο και την αγάπη.
*
Μια πεταλούδα πέταξε,
κάθισε σε μια αμυγδαλιά
και εκείνη έκανε
λουλούδια ευωδιαστά.
*
Χάθηκα…
χάθηκες…
χαθήκαμε …
κι ήταν μακρύς ο δρόμος για τη Σελήνη
και κινήσαμε για τα στενά της Μοίρας.
*
Αγάπησες;
Εάν ναι, τότε έχεις το δικαίωμα να πονέσεις.
Εάν όχι, τότε ανέβα στον παράδεισο
και κατέβα πάλι στη γη όταν χάσεις τα φτερά σου.
*
Ο Θεός
μου έδωσε όλες τις δοκιμασίες του κόσμου,
αλλά ποτέ δεν μου έδωσε εσένα.
