Θα γνωρίσουμε δύο ποιήματα της Εύας Πετροπούλου -Λιανού!
Οι Μαργαρίτες
Δεν είμαι το κορίτσι με τις μαργαρίτες...
Μάδησα τόσες πολλές στα μικρά μου τα χρόνια.. Που κι αυτές δεν υπάρχουν πια
Ούτε τα παιδικά εκείνα Χαμόγελα
Δεν είμαι το κορίτσι που ήθελε να γίνει πριγκίπισσα, να έχει υπέροχα φορέματα
Κι αυλικούς..
Δεν είμαι το κορίτσι που όλα ήρθαν εύκολα
Πληρώνω ξένα γραμμάτια και τόκους
Αγνώστων τραπεζικών συστημάτων
Χωρίς συγχωροχάρτια
Έπρεπε να έχω λύσει το πρόβλημα του καθημερινού φαγητού
Όμως, τρύπες σα σουρωτήρι
Χέρια όπου τα λεφτά έρχονται και φεύγουν
Δεν είμαι το κορίτσι του κεφιού
Είμαι σκεπτόμενος άνθρωπος
Έχω να πω λόγια σταράτα
Εάν αυτό που βλέπεις
Δεν είναι επιθυμητό..
Δεν είναι κατασκεύασμα για τις δικές σου προδιαγραφές..
Μη ζητήσεις αλλαγή
Δεν είμαι το κορίτσι που μαδούσε μαργαρίτες
Ο θάνατος έκανε μια βαθιά λαβωματιά
Άνοιξε στα δύο το κορμί μου
Κι όλα τα όμορφα κι ανέμελα
Τα ρούφηξε σα βδέλλα
Που ρουφάει το αίμα
Κι αφήνει πίσω της
Άδεια σώματα
Δεν είμαι το κορίτσι εκείνο που ώρες κοιτούσε τη θάλασσα.
Περπάτησα την ακτή και βρήκα
Σκουπίδια
Πλαστικά
Μάσκες
Γόπες
Παπούτσια
Είδη υγιεινής
*************************
Πόσο μισείς το σπίτι σου άνθρωπε
Το γιόμισες ακαθαρσίες
Και φωνάζεις ότι κάποιοι έσβησαν τον ήλιο
Βγάλε τη βρωμιά από τα μάτια σου
Τα αυτιά σου
Βγάλε τη βρωμιά πριν να είναι αργά
Γιατί εάν το καπάκι κλείσει....
Η ελπίδα θα χαθεί......
©®Εύα Πετροπούλου Λιανού
EVA Petropoulou Lianou
