Θα έρθουμε σ' επαφή με δύο ποιήματα και τέσσερα χαϊκού της αγάπης της Άννας Δεληγιάννη - Τσιουλπά!
Δυο ποιήματα και τέσσερα χαϊκού της αγάπης-ΑΝΝΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΤΣΙΟΥΛΠΑ
Αιχμές
Κάπως απότομα γκρεμίστηκε το κάστρο της προσμονής
κι είδα το αύριο να κατρακυλάει στην άβυσσο.
Μας τέλειωσαν θαρρείς όλα και το κουράγιο
το αποσύραμε από την τράπεζα της υπομονής.
Κι αν κάποτε μιλούσαμε για τον έρωτα
και τα ωραία φλογερά δειλινά,
σαν να κρύφτηκε ο ήλιος, όλο σκοτάδι και παγωνιά η ζωή μας.
Ποια γνώση ,ποια ιστορία, ποιος πολιτισμός, ποια παραμύθια;
Βούλιαξαν όλα ,βουλιάζουν και τ' απομεινάρια τους
γλιστρούν αργά στην πλαγιά της ελπίδας,
για να πέσουν με πάταγο στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης.
Περίσσεψε η τρυφηλή ζωή των Κροίσων,
στέρεψαν τα δάκρυα των φτωχών,
καταποντίστηκε και η σκάλα της επικοινωνίας
αφού πρώτα βούλιαξαν οι μεσαίοι.
Τι ζούμε, νεκρά όντα σε έναν μελλοθάνατο πλανήτη
γιατί αφεθήκαμε στους άλλους και άλλοι είναι εκείνοι
που κανονίζουν το οξυγόνο μας.
Ας κρατηθούμε να δούμε πώς θα εκραγεί
μια ζωή που δε ζήσαμε,
αφού κάποιοι δεν κράτησαν τις υποσχέσεις τους,
αφού προδοθήκαμε από την ίδια την πρόοδό μας.
Ζωγραφική ποίηση
Μνήμη και φαντασία θέλει, ν’ αποτυπώνεις στο χαρτί,
όσα βαθιά χαράχτηκαν στο νου σου,
με στίχο ελεύθερο, αλληγορικό,
που ο κάθε νους δική του εικόνα στρώνει.
Ζωγράφος ή ποιητής ποθεί να δει το δημιούργημά του
που τη ματιά και το μυαλό στο τέλος θα φωτίσει.
Με θέρμη προχωράς, όποιος κι αν είσαι
με υπηρέτες ,χρώματα και λέξεις,
της παραστατικότητας και της απόδοσης νοημάτων.
Απολαμβάνω τότε εικόνες γοητευτικές
του τεχνίτη των χρωμάτων και εκείνου των αρμονικών στίχων
που γεννούν πρωτοφανή ευφορία
και προκαλούν τον δεινό καλλιτέχνη να τους εκφράσει
με τα πολύμορφα πινέλα του.
Αλληγορική η εικόνα, του αλληγορικού βαθυστόχαστου στίχου
για εκείνα που δεν ρέουν πια αλλά και για όσα θα έρθουν
και θα περάσουν.
Ζωγραφική ποίηση και ποίηση ζωγραφική
αενάως θα ταράζουν τη μνήμη ,αενάως θα αποδίδουν
την αξία του νου, που φτάνει στη μέθεξη επιμένοντας
να αναδείξει
ό,τι ανακουφίζει την ψυχή!
Χαϊκού της αγάπης
Λιγοστό το φως
δεν ξέρω αν κοιμόμουν,
κι ονειρευόμουν
Απόψε πάλι
ξενυχτούσες εμπρός μου
φεγγαρόφωτε
Το χαμόγελο
φωτεινό σαν ήλιος
γλυκιά ηδονή
Αποτύπωση
στο βιβλίο της μνήμης
εικόνες του αύριο!
