Σήμερα θα περιηγηθούμε στην "Ακτή" του Μιχάλη Δήμα! Άλλο ένα διαμάντι απ΄το συρτάρι του!
Ακτή-ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΑΣ
Σα ναυαγός στο πέλαγο
πόθησα τις ακτές σου
το εύθραυστό μου αύριο
να σμίξω με το χτες σου
Κολύμπησα μερόνυχτα
στις όχθες σου τριγύρω
να βρω φιλόξενη αμμουδιά
και πάνω της να γείρω
Μα εκείνο που συνάντησα
ήταν μόνο ένας φάρος
που όλο και ξεμάκραινε
σα φοβισμένος γλάρος
Σ’ αυτό το φως το λιγοστό
στήσαν χορό οι νύχτες
σαν πεταλούδες που μεθούν
και σαν τους λεπτοδείχτες
Είδα τα πριν και τα μετά
ζευγάρια αγκαλιασμένα
να ενώνονται και να σκορπούν
να σβήνουν ένα ένα
Είδα το αργά που ήρθε νωρίς
και το νωρίς φευγάτο
είδα το τώρα να βουτά
στης θάλασσας τον πάτο
Κύματα θέλαν να με πιουν
μα τα ’πια λίγο λίγο
έγινα θάλασσα κι εγώ
κι ό,τι ποθώ το πνίγω
Αιώνες σε πολιορκούν
μα η στιγμή σου ακέραια
ακτή ανέπαφη, στεγνή
παντοτινή και στέρεα
