Θα δούμε έξι αδημοσίευτα ποιήματα της Αλεξίας Αθανασίου από την ενότητα "Vae Victis"!
Αλεξία Αθανασίου," Victis" -Έξι Ποιήματα
"Vae Victis"
"Ουαί τοις ηττημένοις"
ο αλαζών αποφάνθηκε Βρέννος.
Και ανατρίχιασε τ' ανθρώπινον είδος.
Τη μοίρα του αναγνωρίζοντας.
Την καταδίκη του.-
Το Παιδί με τον Παπαγάλο
Μια Λωρίδα
(μίσους κι οδύνης)
τούτος ο τόπος.
Βόμβες την πυρπολούν
η δίψα τη μαστίζει.
Και 'συ παιδάκι
με τον λευκό παπαγάλο στον ώμο
(περιουσία σου κι ευθύνη)
πού τραβάς; Ποιός σάς θέλει;
Νεκροί, οιμωγές, χαλάσματα•
πόλης δυστοπικής.
Και ο Δικαστής Ντρεντ άοπλος
τριγυρίζει• κι αμήχανος.-
Σπαράγματα
Αστρικές Μαύρες Χήρες
ανυπεράσπιστα καταβροχθίζουν άστρα,
ένα παιδάκι στην (μαρτυρικά
ερειπωμένη) Μαριούπολη
θρηνεί πάνω απ' τα πτώματα
των άμαχων δολοφονημένων γονιών του,
και δυο, σ' εμάς αθέατοι, ερυθροί νάνοι
(κουρτίν'απόστασης τούς κρύβει)
υπόσχονται στο Σύμπαν
μ' αφοσίωση να το φωτίζουν
(όταν θα 'χει πεθάνει)
ως την ύστατή τους πνοή φωτός...
*(Ερυθροί νάνοι: αστέρες που καταναλώνουν με ιδιαίτερα βραδείς ρυθμούς τα καύσιμά τους και,
θεωρητικά, θα είναι οι τελευταίοι ζωντανοί σ' ένα Σύμπαν νεκρό.)
Φραντς
Ιούνιος• ζέσταν' ο καιρός•
μα ο Κάφκα βήχει• μ' αίμα
κηλιδώνεται το μαντήλι.
(Αιμορραγείς ολόκληρ' Ιστορία•
δυο βήματά σου παρακάτω
τις αδελφές του σέρνουν στα Στρατόπεδα•
ζωντανές δεν θα βγουν.)-
Μεθαύριο, θα πεθάνει.
Δεν τον πειράζει.
(Πύργος απρόσιτος,
Δίκη ά-δικη,
στενάχωρος) αυτός ο κόσμος
ποτέ δεν τ' άρεσε.
Κοσμοκράτορες, βέβαια...
Μέγας Αλέξανδρος.
Αττίλας.
Ιούλιος Καίσαρ.
Εκπολίτισαν.
Εκβαρβάρισαν.
Κατακυρίευσαν.
Πόλεις εκατοντάδες.
(Πριν ηττηθούν
απ' έναν πυρετό•
λίγο φαρμάκι•
μια χούφτα συνωμότες.)
Κοσμοκράτορες, βέβαια...-
Μ' αφού δεν μπόρεσαν
την Ανθρώπινη Μοίρα
(τον πόνο• το γήρας• το θάνατο)
ν' αλλάξουν -μήτε στ' απειροελάχιστο-
θαρρώ πως Τ ί π ο τ α δεν πέτυχαν.
Christ in the House of his Parents
(Πίνακας τού Sir John Everett Millais)
Κατακριθείς,
ισχνό αγόρι τον ζωγράφισες
(σ'αγάπης περιβάλλον,
μα δίχως φωτοστέφανων τη δόξα)
τη λαβωμένη δείχνοντας παλάμη
(απ' το καρφί τού Μέλλοντος)
τραύμα να μαρτυράει
μιας Πλάσης
(διάτρητης στων τρώγλεων τη φτώχεια)
που, αενάως, κραυγάζει
"Α ι μ ο ρ ρ α γ ώ."
* Τα ποιήματα ανήκουν στην ανέκδοτη ενότητα "Vae Victis".
