[ Ένα ποίημα για το φθινόπωρο...]-ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ

Θα γνωρίσουμε ένα πολύ όμορφο ποίημα για το φθινόπωρο της Ευαγγελίας Πατεράκη!

[Ένα ποίημα για το φθινόπωρο...]-ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ

Νύσταξε η εποχή, κι οι Σειρήνες έδεσαν τα μαλλιά τους στους κάβους.
Θέλω ένα φύλλο στο απόρθητο της αοριστίας –
τόση απλή επιθυμία να εισχωρήσω στο κίτρινο, να νιώσω τη βροχή
Κάθε φορά που θυμάμαι,
οι εναλλαγές δικαιώνουν το γυμνό δεντρί που αρνείται να σπάσει
Και ξέχασα όλες τις ευχές
Σαλιώνω το δάχτυλο μόνο και περνάω λυγμούς
Στ' αβάσταγα δειλινά έχω από καιρό σημαδέψει τους μύθους
Πάντα από κάπου αλλού οι αντίλαλοι γίνονται παρόν
Δε θα αγγίξω τη θλίψη απόψε. Χαιρετώ μ’ ανάμνηση κουρασμένες σελίδες,
κι ας κατεβάζω τα σύννεφα στο ύψος των ματιών
είναι που ξανοίγουν τα υπόγεια και
σιωπή -
καταφτάνουν οι μύστες των φθινοπώρων.