Ξεφυλλίζοντας τη "Φιλολογική Πρωτοχρονιά" του 1969 διάβασα το παρακάτω ερωτικό ποίημα..."Αγαπημένη" του Γιώργου Φωτεινού!
Αγαπημένη-ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΩΤΕΙΝΟΣ
Στη γυναίκα μου
Καθόμουν ακίνητος,κρατούσα τις στιγμές
να ιδώ πως έρχεσαι,με τι τάχα βήμα
συνεχίζεις την ιστορία μας,πώς δεχεσαι τον ουρανό
πώς χαιρετάς τον άνθρωπο
με τι ευαισθησία και δύναμη αποκρίνεσαι
στον ήλιο που έδυσε.
Εσύ δε γνώριζες το μυστικό μου παράθυρο
για να χαμογελάσεις,δεν προσπαθούσες
να κρύψεις το λευκό σου γόνατο,έλεγες μακρύτερα
πως θα σε περιμένουν-όχι τόσο νωρίς
και τα πουλιά δεν τα ρωτούσες γιατί δεν αμφέβαλλες
Ερχόσουν μ'ένα βήμα ελεύθερο σα να μην ήταν
ο δρόμος φορτωμένος τόσους αιώνες,τόσες πέτρες
σα να μη σε πλήγωναν,μες από την καρδιά του Κόσμου
σα να μη έλειπες ποτέ.
Κι εφώναξα τ'όνομά σου:
"αγαπημένη" κι εδιάλεξα την πορεία σου και ξαναφίλησα τη γη.
Πια το σκοτάδι βαρύ δε μου φάνηκε
μπορούσα να εμπιστευθώ
στα χέρια τα δικά σου ό,τι αγαπούσα.
Πηγή: "Φιλολογική Πρωτοχρονιά" 1969
