Θα γνωρίσουμε το λυρικό ποίημα του Άγι Θέρου, κατά κόσμον Σπύρου Θεοδωρόπουλου "Έρωτα καρπερέ"!
Έρωτα καρπερέ-ΑΓΙΣ ΘΕΡΟΣ
Έρωτα καρπερέ κι’ Έρωτα ακοίμητε,
πέτα μες το λαγκάδι με γοργά φτερά.
Καιρούς βουβοί σε λαχταρούν οι αντίλαλοι,
κλειστό το κρίνο εσέ ν ανοίξει ακαρτερά,
κι’ ανήλιαστη δροσούλα σε προσμένει,
κι’ αγριομηλιά απαντέχει σε μπουμπουκιασμένη,
κι’ ο χόχλος του κεφαλαριού ονειρευτή
να ιδωθείς στον καθάριο του καθρέφτη.
Όλα θωρούν για σε, απ’ αυγής ως βράδυ·
ξαγρυπνάει η απαντοχή μες το λαγκάδι.
Έρωτα καρπερέ κι’ Έρωτα ακοίμητε,
τ’ απάτητο λαγκάδι πέρα λαχταρεί σε.
Βαριά είν’ τα μάγια, που η Κυράνα η Μάγισσα
του ‘χει γραφτά. Τα μάγια, Έρωτα, λύσε.
Να, το λογγάρι των ρεικιών είναι χλωμό,
και τ’ αγριοπούλι, αξάμιαστο, κουρνιάζει
στου βάτου τον πολυάγκαθο κλαμό·
γλώσσα αγριμιού το ρυάκι δεν ταράζει.
Τη λιγαριάν, ανάνθιστη, παρέχει
μιαν ανυφάντρα αράχνη παραστέκει.
Πόθου λιγοθυμιά, πουρνό και βράδυ,
κρατεί βαλαντωμένο το λαγκάδι.
Έρωτα καρπερέ, κι’ Έρωτα ακοίμητε,
ξαπλώσου πέρα στην απάτητη φωλιά,
στο χόχλο της κρυφής πηγούλας ζύγωσε,
μύρισε τ’ άνθη που κρατεί για σε η μηλιά.
Τους αντίλαλους ξύπνα, τους παρθένους,
τους δροσοσταλαγμούς, τους ξεχασμένους
απ’ το λιοπύρι, ξύπνησε κι’ εκείνους,
κι’ άνοιξε τους αθώρητους τους κρίνους.
Ατέλειωτο και μαγεμένο φέρε βράδυ,
Έρωτα, μες τ’ απάτητο λαγκάδι.
Πηγή: Ερωτική Ποιητική Ανθολογία,Εκδόσεις Λειψία
